Niet-Cohesieve Grond

Niet-cohesieve grond, ook wel granulaire grond genoemd, kenmerkt zich door de aard en korrelgrootte van de minerale deeltjes. Dit type grond is onsamenhangend en goed doorlatend. Voorbeelden van niet-cohesieve grond zijn zand- en grindgronden. Bij het ontwerpen van funderingen in niet-cohesieve grond is de gedraineerde situatie meestal maatgevend voor de berekeningen.

De granulaire samenstelling, oftewel de korrelgrootteverdeling, is bepalend voor de eigenschappen van niet-cohesieve grond, zoals de doorlatendheid. Bij te hoge wateroverspanningen kan in niet-cohesieve grond 'heave' optreden, wat duidt op het verlies van korrelcontact. In normen voor geotechnisch ontwerp wordt onderscheid gemaakt tussen cohesieve en niet-cohesieve grondsoorten. Het granulair onderzoek kijkt naar de samenstelling van de grond, inclusief zand-, silt- en kleifracties, om de doorlatendheid te bepalen.

Diepteverdichting is een techniek die toegepast kan worden om niet-cohesieve grond met een verwaarloosbaar gehalte aan fijne delen te verdichten. Hierbij worden de korrels naar een dichtere pakking gebracht met behulp van een trilnaald.

• https://www.zeeland.nl/sites/default/files/2021-12/bouwen_op_slappe_bodems.pdf
• https://v-web002.deltares.nl/sterktenoodmaatregelen/index.php/Definities
• https://www.joostdevree.nl/bouwkunde2/jpgs/staal_fundering_op_staal_35_bac-n-h-6_www_kiviniria_net.pdf
• https://kennisbank.crow.nl/public/gastgebruiker/GWF/Verticale_drainage/Begrippen/23108
• https://www.encyclo.nl/begrip/hydraulische_grondbreuk